In de meeste katholieke gezinnen was er zeker één gezinslid dat zijn leven in dienst stelde van de kerk. In een groep broers en zussen was er altijd wel een broer die priester of broeder werd, of als dat niet ging, een zus die zuster werd.
Het valt te betwijfelen of dat altijd een vrije keuze was. Dat in grote gezinnen minstens één kind 'voor de heer" bestemd was, was een gegeven. Mocht een van de kinderen dan ook belangstelling tonen voor wat er in de kerk gebeurde dan werd dat zeker aangemoedigd. Het was voor de ouders een eer en trots als een van hun kinderen tot de kerk toetrad.
Een roeping als priester bood ook kansen die een kind anders misschien nooit zou krijgen: een plek op het gymnasium was voor jongens van armere afkomst zelden weggelegd. Behalve als die jongen werd klaargestoomd voor een toekomst als priester, dan was zo'n opleiding wel een mogelijkheid.
Op de foto's hieronder zie je priesters met hun ouders en broers en zussen, vaak ter gelegenheid van hun eerste heilige mis.
Een roeping als priester bood ook kansen die een kind anders misschien nooit zou krijgen: een plek op het gymnasium was voor jongens van armere afkomst zelden weggelegd. Behalve als die jongen werd klaargestoomd voor een toekomst als priester, dan was zo'n opleiding wel een mogelijkheid.
De eerste heilige mis van een neomist (nieuwe priester) was een grootse en feestelijke aangelegenheid, voor zowel de priester als zijn familie. Het werd vaak gevierd vanuit het ouderlijk huis, in zekere zin vergelijkbaar met een huwelijk. Tijdens zijn eerste mis, knielen de ouders en broers en zussen voor de neomist om de communie te ontvangen.
In bijna alle families waren er dus wel leden die hun leven in dienst van de kerk stelden. Een oom (of breder: familielid) die geestelijke was werd 'heeroom' genoemd.
Ik had twee tantes die zuster waren in het klooster. Zelf heb ik vier jaar als juvenist op de kostschool gezeten en ook nog vier broers van mij.
Dat zat echt in de familie, dus! Hartelijk dank voor je reactie, Bert. Hebben je tantes weleens wat verteld over het klooster en hoe zij het daar ervaarden? En heb je uiteindelijk zelf de keuze gemaakt om te stoppen als juvenist?
