De Amerikanen hebben er zelfs een werkwoord voor: 'window shopping'. In goed Nederlands zou dat zoiets worden als 'etalagewinkelen' maar echt lekker bekt dat niet.
Met mooie etalages proberen winkeliers de voorbijganger te verleiden, tot een aankoop, maar op z'n minst tot het naar binnen gaan van hun winkel. Achter sommige winkelruiten zijn ware kunstwerken gecreëerd. Denk bijvoorbeeld aan de Sinterklaas- of Kersttaferelen in de winkelruiten van warenhuizen als de Bijenkorf. Dat ook de kleine zelfstandige van vroeger er wat van kon, bewijzen deze foto's.
De winkelruiten van Slagerij de Laat, met vlak achter het glas het slagersgezin zelf. Dinther 1955
foto: Fotopersbureau Het Zuiden, collectie BHIC, nr. 1642-001771
Vanuit het heden kijken we ongegeneerd naar binnen bij de kruidenier, drogist of een modehuis van toen.
Waren de etalages vroeger nog helemaal afgescheiden van de eigenlijke winkel erachter - bijvoorbeeld door een houten tussenschot, soms met prachtig houtsnijwerk, of een keurig gordijntje - later werden winkel en etalage steeds meer een.
Ook smalle winkelruiten die in bijna niets te onderscheiden zijn van die van een gewoon woonhuis, zie je steeds minder in het straatbeeld. Al zijn ze in de winkelstraten van de oude centra, zoals in de Bossche of Bredase binnenstad, nog volop te vinden. Vaak moesten de kleine ramen echter wijken voor grootse puien van glas.
