Je zou het misschien op het eerste gezicht niet zeggen, maar de duivensport is een zeer intensieve hobby. Het verzorgen, voeren en onderhouden van duiven kost naast veel geld, vooral heel veel tijd.
Wie een duivenmelker in zijn familie heeft weet het: alles moet ervoor wijken. De verzorging van de dieren komt zeer nauw en moet stipt gebeuren. Daarom is een duivenmelker vaak gebonden aan huis. Uitjes met het gezin, of op vakantie? Dat is er vaak niet bij. Als het er dan toch van komt is het voor maar een paar uurtjes, want je moet natuurlijk op tijd weer bij je duiven terug zijn...
Hoe groot de duivensport is geweest is goed te zien aan deze video van het Polygoonjournaal, over de nationale derbyvlucht vanuit Orléans in 1957. In die tijd na de Tweede Wereldoorlog beleefde de populariteit van de duivensport een opleving en de wedstrijd is een gigantische onderneming.
Via verenigingen in heel Nederland worden manden vol duiven met een speciaal ingezette trein van Roosendaal naar Orléans gebracht, vergezeld door verschillende 'convoyeurs' die de dieren dag en nacht verzorgen tijdens de reis. Eenmaal in Orléans worden de 60.000 duiven losgelaten en vliegen ze terug naar huis, waarna hun reistijd vastgesteld wordt door de gummiring die ze om hun poot dragen in een speciale duivenklok te stoppen. Een duif uit Oss blijkt de winnaar van de wedstrijd te zijn, en verdient daarmee vijfduizend gulden voor zijn baas. Een enorm bedrag.
Duiven worden vaak gehouden op het dak of in hokken in de tuin. Een duif kan vanaf grote afstand de weg naar huis terugvinden. Jonge duiven worden hierop getraind door ze steeds iets verder van huis los te laten. Wedstrijden worden gevlogen tussen ongeveer maart en september.
Er bestaan verschillende methodes om ervoor te zorgen dat duiven tijdens een wedstrijd zo snel mogelijk vliegen: wanneer een duif gescheiden wordt van zijn partner en/of jongen zal hij zich extra snel naar huis spoeden. Er wordt gevlogen met zowel doffers (mannelijke duiven) als duivinnen.
Winnaar van een duivenwedvlucht. Naast een beker kreeg de gelukkige ook een nieuwe fiets. Plaats onbekend, 1946
Foto: Fotograaf Schmidlin Tilburg, Collectie RAT, nr. 654946
Door mee te doen aan wedstrijden, maar ook door op de uitkomst te wedden, konden flinke prijzen gewonnen worden. Hierboven zie je hoe de winnaar van een duivenwedstrijd een nieuwe fiets won in 1946. De tweede en derde prijs lijken een fornuis en een radio geweest te zijn.
Als we kijken naar oude foto's of filmbeelden van duivenmelkers komen we weinig vrouwen tegen. De duivensport is altijd vooral een mannenhobby geweest. Waarom dat precies is weten we niet, wellicht heeft het te maken met de hoeveelheid tijd die het kost?
Wil je meer beelden van duivenmelkers zien? Klik dan hier om de documentaire van Phocas Kroon over de duivensport in Oost-Brabant uit 1975 te bekijken in onze filmbank.
