De geur van hosties

Heel boeiend!!! Dit had ik nog nooit gezien.

Hosties werden en worden gemaakt van zuiver tarwemeel en zuiver water. Vandaag bakken de zusters clarissen in Megen nog altijd hosties. Al sindds 1766.

In een deel van de tweede wereldoorlog zaten er nog zemelen in die hosties. Die zullen ook wel op de bon zijn geweest, want tarwemeel was wiezo al een luxe. Ik kan me dat oorlogsmeel nog goed herineren en heb eens gehoord, dat het bijna uitsluitend van gemalen witte bonen met struik en al gemaakt was. Koffie surrogaat was gebrande en gemalen eikels. Wat een troep dat zooitje was. Als er gedorst werd, stond er altijd een contrleur bij en viel het niet mee, om een zakje graan weg te smokkelen.

In de kerk waar mijn vader de koster was, had je het hoofdaltaar, met het tabernakel. Wat veel mensen niet weten is dat er aan de achterkant ook nog een deurtje is, waar de priester tijdens de mis als er een overlijden was, de ciborie uit kon halen waar een hostie in zat, voor de stervende. Op een keer was ik in de kerk aan het spelen. We speelde bank, en de andere jongens moesten centen die we tussen de banken hadden gevonden, bij mij inleveren en ik legde ze dan in de zogenaamde kluis, de achterdeur van het tabernakel dus. Toen ik op een keer het deurtje opendeed, keek ik plotseling recht in het gezicht van de pastoor dat erg boos keek. We wisten niet hoe vlug we de kerk uit moesten komen.