Voor veel Brabanders was het na de oorlog een aantrekkelijk idee: een nieuw leven opbouwen aan de andere kant van de oceaan. Met name kinderrijke boerengezinnen voegden de daad bij het woord en zeiden hun Brabant vaarwel voor een beter bestaan in onder meer Canada, Australië of Nieuw-Zeeland.
Direct na de oorlog werkte iedereen hard aan de wederopbouw van ons land. Maar Nederland bleef ook na die eerste naoorlogse jaren arm en de woningnood was hoog. Bovendien was daar steeds die dreiging van een Derde Wereldoorlog. Het leven hier bood daarom voor een op de drie Nederlanders te weinig perspectief; zij begonnen te denken aan emigratie.
De Schaijkse familie Van Kessel, vlak voor hun emigratie naar Canada
foto: fotograaf onbekend, collectie BHIC, nr. DCSCH-000158
Dat vele honderden Brabantse gezinnen daadwerkelijk hun land, hun boerderij en hun familie achterlieten voor een onzekere toekomst in een van die verre landen, komt mede doordat de katholieke kerk emigratie stimuleerde. Want niet alleen de politiek en de koningin spraken zich openlijk uit vóór vertrek uit Nederland. Ook de kerk zag het wel zitten, die katholieke enclaves in den vreemde.
Pas getrouwde stellen, kinderrijke gezinnen en complete families vertrokken in de jaren '40 en '50 uit Brabant. Meestal reisden ze per boot naar hun nieuwe vaderland. Wekenlang waren ze onderweg en vaak zetten ze nooit meer een voet op Nederlandse bodem. Daarvoor duurde de reis simpelweg te lang en was deze te kostbaar. Hoe kostbaar? Misschien kun jij ons dat vertellen.
Deze Brabanders zeiden hun Brabant - meestal voorgoed - vaarwel. Vlak voor vertrek poseerden ze nog voor een familiefoto voor de achterblijvers.
Op 15 december 1948 vertrekken 1600 emigranten, waaronder maar liefst 225 kinderen, vanuit Rotterdam met de "Volendam" naar Australië en Nieuw-Zeeland. Onder de emigranten ook het gezin Van den Heuvel uit Deurne. Het Brabantse echtpaar reisde met hun 12 kinderen naar Nieuw-Zeeland om daar een nieuw leven op te bouwen.
Ik heb nog filmbeelden, geschoten door mijn vader en moeder, van het vertrek van de jongste zus van mijn moeder, die in 1955 afscheid van familie en buren in Haarsteeg nam en per vliegtuig haar kersverse echtgenoot achterna reisde naar Wisconsin, U.S.A.
Wat mooi dat daar beelden van zijn! Fijn ook zeker voor je moeder dat ze iets had ter aandenken, aangezien veel emigranten niet meer terugkwamen (ik weet niet of dat ook voor haar zusje gold?). Mocht je die beelden ook met ons willen delen, neem je dan even contact met ons op via info@brabantinbeelden.nl ?
